Montceau-les-Mines

 

Miejscowość i gmina we Francji, w regionie Burgundia, w departamencie Saône-et-Loire. Według danych na rok 1999 gminę zamieszkiwało 20 634 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 1,384 osoby/km² (wśród 2044 gmin Burgundii Montceau-les-Mines plasuje się na 8. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 569).

 

Historia kontaktów.

 

Wiosną 2006 roku przedstawiciele Montceau-les-Mines odwiedzili nasze miasto, a niedługo potem podjęli uchwałę o umowie partnerskiej. W tym samym roku to 21-tysięczne miasteczko obchodziło 150-lecie powstania, ale pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi już z 1266 r.

 

Miasto leży w departamencie Saône-et-Loire, na północ od Lyonu.

 

Mieszkańcy Montceau-les-Mines są silnie związani z tradycjami górniczymi. Wydobycie węgla kamiennego trwało tam prawie 200 lat. W mieście żyje wiele osób polskiego pochodzenia. To między innymi dlatego w tym mieście zapadła decyzja o nawiązaniu współpracy z polskim miastem, zaś tradycje górnicze, skierowały francuskie poszukiwania na Śląsk. Od kilkunastu lat Montceau dynamicznie się rozwija – powstają nowe miejsca pracy, niezwiązane już z przemysłem wydobywczym. Zbudowano nowoczesny zespół basenów, z którego korzystają nawet profesjonalni sportowcy.

 

W czasie sesji żorskiej Rady Miasta, która odbyła się w czwartek 31 sierpnia 2006 r., wyświetlono film promujący Montceau-les-Mines. Jego forma była nietypowa – o swoim mieście opowiadała jedna z najmłodszych mieszkanek. Po jego obejrzeniu, radni jednogłośnie podjęli uchwałę o nawiązaniu partnerstwa. Ma ono polegać przede wszystkim na wymianie młodzieży oraz współpracy w zakresie edukacji, kultury i sportu.

 

Umowę partnerską z kolei podpisała żorska delegacja samorządowa, której przewodniczył Prezydent Miasta Waldemar Socha, w czasie pobytu w Montceau les Mines w sobotę 24 września 2006 roku.

 

 

 

Kalendarium najważniejszych wydarzeń dotyczących miasta partnerskiego:

 

1266 Pierwsza wzmianka o Montceau

 

XVI wiek odkrycie złóż węgla kamiennego

 

1783-1791 Budowa Kanału Centralnego, biegnącego również przez Montceau. Dzięki temu złoża węgla w Montceau stały się dostępne dla transportu

 

1833 Powstaje pierwsza kopalnia węgla

 

1856 Dekret cesarski Napoleona III nadaje Montceau samodzielność administracyjną. Pierwszym merem zostaje Leonce Chagot

 

1861 Otwarcie pierwszej linii kolejowej łączącej Montceau z Chagny

 

1867 W katastrofie w kopalni Cinq Sous ginie 89 górników

 

1871 Powstaje pierwszy szpital

 

1899 Powstaje związek zawodowy górników

 

1906 – 1938 Powstają kolejne dzielnice miasta: Essarts, Baudras, Gautherets, Darcy, Rozelay itd.

 

1946 Nacjonalizacja kopalni

 

1955 Powstaje liceum

 

1972 Do Montceau dociera droga ekspresowa Nationale 70

 

1992 Zakończenie wydobycia podziemnego

 

2000 Zamknięcie kopalni odkrywkowej

 

 

 

Mezőkövesd

 

Mezőkövesd to liczące nieco powyżej 20 tysięcy mieszkańców węgierskie miasto położone 20 kilometrów na wschód od Egeru, (150 kilometrów od Budapesztu), 50 kilometrów na południe od Miskolca. Jego początki sięgają XIV wieku. Do najbardziej znanych wydarzeń z jego dziejów można zaliczyć przechowywanie w miejscowej parafii korony Świętego Stefana w czasie wojen napoleońskich, gdy wojska francuskie zaatakowały i pobiły Austrię (cesarz Austrii w tym czasie był jednocześnie królem Węgier).

Zarówno samo miasteczko, jak i jego najbliższe okolice zamieszkiwał w przeszłości lud Matyo, którego tradycje kultywowane są do dziś. Jego zwyczaje, stroje i sposób życia w dość dużym stopniu różniły się od reszty ludności zamieszkujacej okolice Egeru. Sąsiedzi nazywali ich Matyasami (Maciejami - od króla Macieja Korwina, który nadał Mezőkövesd prawa miejskie), stąd też wzięła się nazwa ludu -Matyo.

 

Adres internetowy do Mezőkövesd:

 

www.mezokovesd.hu

 

POCZĄTKI WSPÓŁPRACY

 

29 września 1995 roku w Żorach doszło do podpisania umowy o współpracy między naszym miastem a węgierską miejscowością Mezőkövesd. Kilka miesięcy wcześniej, prezydent Żor, którym wtedy był Zygmunt Łukaszczyk, poznał burmistrza Mezőkövesd Gyorgy Herkelego, który, wraz z innymi przedstawicielami węgierskich samorządów przebywał w Katowicach. Na spotkaniu u wojewody, w trakcie wzajemnego przedstawiania się, burmistrz Mezőkövesd wykrzyknął zaskoczony: "Żory - przecież tak się nazywa dzielnica w moim mieście!". Obaj panowie przypadli sobie do gustu i postanowili przenieść swą prywatną przyjaźń na grunt współpracy między samorządami.

W tej chwili, żaden z nich nie zajmuje już ówczesnych stanowisk, jednak z kolei obecny prezydent Żor Waldemar Socha z nowym burmistrzem Mezőkövesd Gyulą Halmaiem również przypadli sobie do gustu i współpraca była kontynuowana. W tej chwili burmistrzem Mezőkövesd jest Andras Tallai.

 

Umowa o współpracy z roku 1995

 

Ciała przedstawicielskich samorządów miasta Żory znajdującego się w Polsce oraz miasta Mezőkövesd znajdującego się na Węgrzech zgodnie deklarują intencję, że w interesie ciągłej współpracy pomiędzy obydwoma miastami oraz nawiązania bezpośredniego kontaktu między obywatelami żyjącymi w obydwu miastach, nawiązują

 

Kontakt bratnich miast

 

W interesie realizacji zgodnie wyrażonego zamiaru:

- strony informują się nawzajem o historii swoich miast,

- strony zapoznają się wzajemnie ze swoistymi wartościami kulturalnymi, ekonomiczną strukturą gmin i siecią instytucji,

- strony wymieniają doświadczenia w zakresie funkcjonowania samorządów lokalnych.

W ramach długoletniej współpracy preferujemy następujące wyróżnione zakresy:

 

1. Turystyka - ruch zagraniczny:

koordynowanie turystyki leczniczej i turystyki folklorystycznej z operatywnym udziałem kompetentnych instytucji służby zdrowia oraz turystyki.

 

 

2. Wczasy:

propagowanie wczasów rodzinnych, indywidualnych, kolonii z udziałem instytucji turystycznych oraz szkół.

 

3. Kultura:

rozwijanie ciągłej współpracy pomiędzy instytucjami i stowarzyszeniami kultury i oświaty.

W tym zakresie:

- wzajemne zapraszanie na festiwale,

- organizowanie wystaw, koncertów,

- organizowanie obozów twórczych.

 

4. Sport:

- wspomaganie współpracy pomiędzy klubami sportowymi, w pierwszej kolejności w zakresie żeńskiej i męskiej piłki ręcznej,

- wspólne organizowanie międzynarodowego dnia sportu np. "Challenge Day".

 

5. Zajmowanie się dziećmi upośledzonymi a w tym:

zapoznawanie się z doświadczeniami miasta Żory w zakresie współpracy z Duńczykami oraz informowanie się nawzajem o formach organizacyjnych w zajmowaniu się dziećmi upośledzonymi.

 

6. Gospodarka:

- koordynacja bezpośrednich kontaktów pomiędzy specjalistami gospodarki, przedsiębiorcami oraz różnymi podmiotami gospodarczymi,

- założenie systemu informacyjnego,

- organizowanie spotkań branżowych,

- wspomaganie zaproszeń na wystawy i targi przemysłowo - gospodarcze,

- wspólne wypracowanie i wspomaganie wspólnych konkursów i programów np. "PHARE".

- kooperacja w zakresie budownictwa mieszkań oraz w inwestycjach komunalnych.

 

Strony co roku przeglądają i oceniają realizację w praktyce celów współpracy, możliwości ich dalszego rozwoju oraz wspólnie ustalają programy i zadania na następny rok.

 

WSPÓLNE KONTAKTY

 

Wspólne kontakty można podzielić na dwie grupy. Do pierwszej zaliczają się wyjazdy poszczególnych zespołów artystycznych i sportowych, wymiany uczniów między szkołami, wzajemne wizyty członków ochotniczych straży pożarnych, czy nawet... księży i ministrantów z parafii w obydwu miastach.

 

Druga kategoria to organizowane na przemian, Dni Kultury Węgierskiej w Żorach i Dni Kultury Polskiej w Mezőkővesd. Do tej pory trzykrotnie już do Żor przyjeżdżali węgierscy artyści - zespoły muzyczne i taneczne, malarze prezentujący swe prace na wystawach w Miejskim Ośrodku Kultury. Węgrzy zaprezentowali też zbiory sztuki ludowej z muzeum "Matyo" w Mezőkövesd.

Także trzy razy odbyły się już Dni Kultury Polskiej w Mezőkövesd. Oprócz żorskich zespołów ludowych, mażoretek, młodych artystów ze Szkoły Muzycznej czy znanej w całej Europie żorskiej grupie folkowej "Carrantuohill", na estradzie na Rynku Mezőkövesd wystąpili również zaproszeni przez Żory artyści z filharmonii opolskiej i operetki gliwickiej.

 

Maj 2005

 

11 maja 2005 roku do Żor przyjechała delegacja władz samorządowych z partnerskiego węgierskiego miasta Mezokovesd, której przewodniczył burmistrz tego miasta Andras Tallai. Delegacja po zwiedzeniu miasta spotkała się z żorskimi władzami samorządowymi w celu ustalenia sposobów dalszej współpracy, która od kilku lat, głównie z powodu zmian we władzach samorządowych węgierskiego partnera, znacznie osłabła. Węgrzy na spotkaniu poinformowali jednak o chęci dalszej współpracy, której szczegóły ustalone maja być w najbliższym czasie w drodze rozmów na szczeblu poszczególnych instytucji miejskich obu partnerów. Na zakończenie oficjalnej części wizyty, delegacja węgierska wzięła udział w uroczystościach żorskiego Święta Ogniowego.

 

wrzesień 2005

 

W czwartek i piątek 22 i 23 września 2005 r. w naszym mieście gościła delegacja władz partnerskiego miasta Mezőkövesd z Węgier. Okazją do przyjazdu stała się 10 rocznica podpisania aktu partnerstwa miedzy obydwoma miastami.

 

Delegacji węgierskiej przybyłej do Żor przewodniczył obecny burmistrz Mezőkövesd Andras Tallai. To właśnie on, wraz z prezydentem Żor Waldemarem Sochą w piątek 23 września o 16.30 uroczyście podpisali nowy akt partnerstwa.

 

Wcześniej, na uroczystej sesji żorskiej Rady Miasta, żorscy radni jednogłośnie podjęli uchwałę, by uczczcić 10 rocznicę współpracy z węgierskim miastem, nazwaniem jego imieniem najnowszego ronda, które powstało niedawno u zbiegu alei Niepodległości, Wojska Polskiego i ulicy Jubileuszowej. Uroczyste otwarcie tego ronda nastąpiło także w miniony piątek o godzinie 17.30.

 

Inne punkty wizyty węgierskich przyjaciół to: wizyta w dwóch żorskich szkołach współpracujących ze swymi węgierskimi odpowiednikami (Zespół Szkół Budowlano – Usługowych oraz Zespół Szkół Nr 6), zwiedzenie terenów Katowickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej, Izby Regionalnej w Roju, oraz koncert Żorskiej Orkiestry Rozrywkowej pod batutą Lothara Dziwokiego.

 

ATRAKCJE TURYSTYCZNE

 

Zsory - Furdo

W odległości 3 kilometrów od miasta znajduje się kąpielisko leczniczo rekreacyjne Zsory. Nazwa (o brzmieniu identycznym jak polskie Żory) wywodzi się od nazwiska węgierskiego przedsiębiorcy, który w latach czterdziestych ubiegłego wieku szukał w okolicy złóż ropy naftowej. Ropy nie znalazł, odkrył za to obfite źródła gorącej wody o właściwościach leczniczych. Woda wypływa z głębokości 875 metrów, ma temperaturę 72 stopni Celsjusza, zawiera m.in. siarkę, lit i sole alkaliczne. Wykorzystywana jest w leczeniu chorób układu kostnego, dróg oddechowych i chorobach skóry.

Kąpielisko składa się 6 basenów leczniczych i rekreacyjnych, zarówno krytych, jak i znajdujących się na wolnym powietrzu. kompleks otoczony jest przez powstałą w minionym półwieczu dzielnicę domków jednorodzinnych, w której znajduje się wiele ośrodków wypoczynkowych.

 

Hadas

W sierpniu od lat odbywa się w mieście Międzynarodowy Festiwal Folklorystyczny a wraz z nim Dni Wina. Szczególnie wtedy warto odwiedzić najstarszą część miasta, prawie nienaruszoną od końca XIX wieku dzielnicę Hadas. Nieregularne kręte uliczki, stojące blisko siebie pobielone wapnem domy o słomianych strzechach liczą sobie czasem nawet 150, 200 lat. Znajduje się tam m.in. muzeum poświęcone miejscowej hafciarce Kisjanko Bori, jak również muzeum maszyn rolniczych, wykorzystywanych przy pracach polowych na przełomie XIX i XX wieku.

 

W przypadku, gdyby ktoś był zainteresowany wyjazdem do Mezőkövesd, podajemy namiary na osobę w tym mieście, która może pomóc (również w języku polskim):

 

Pani Elżbieta Fekete

tel. 036 49 41-12-20 (do godziny 20.00)

e-mail: feketedn@axelero.hu

 

Kamp-Lintfort

 

Miasto Kamp -Lintfort liczy około 40 tys. mieszkańców, leży w Północnej Nadrenii Westfalii, ok. 20 kilometrów na północny zachód od Duisburga. Historia miejscowości sięga XII, XIII wieku i związana jest z istniejącym tam od czasów średniowiecza klasztorem cystersów. Prawa miejskie Kamp - Lintfort otrzymało jednak dopiero w wieku dwudziestym, po gwałtownym rozwoju miejscowości w wyniku otwarcia tam kopalni węgla kamiennego.

 

HISTORIA DOTYCHCZASOWYCH KONTAKTÓW.

 

 

 

Kontakt z władzami niemieckiej miejscowości Kamp - Lintfort został nawiązany za pośrednictwem Domu Współpracy Polsko - Niemieckiej z Gliwic, który przekazał Żorom informację, że samorząd tego miasta chce nawiązać współpracę partnerską z miastem w Polsce.Taką współpracę miasto to nawiązało już z miejscowościami w Wielkiej Brytanii i Francji. Chodziło o to, aby miejscowości miały ze sobą jak najwięcej wspólnego. Nic więc dziwnego, że wybór padł na Żory. Okazało się bowiem, że takich podobieństw jest wiele. Kamp - Lintfort to także miasto związane historycznie z przemysłem górniczym, położone jest w pobliżu znacznie większych od siebie miejscowości, posiada zbliżoną liczbę mieszkańców, podobnie jak Żory ma też znakomitą drużynę piłki ręcznej itp.

 

 

 

RELACJA Z WIZYTY NIEMIECKIEJ DELEGACJI W ŻORACH

 

 

 

Październik 2003

 

Dnia 24 października 2003 roku do Żor przyjechała delegacja władz samorządowych Kamp - Lintfort. W jej skład wchodził burmistrz tego miasta dr Christoph Landscheidt, jego zastępca oraz trzech przedstawicieli działających w tamtejszej radzie miejskiej ugrupowań politycznych. Delegacja zwiedziła Muzeum Miejskie, żorską starówkę, Pole Warszowickie wchodzące w skład Katowickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Uczestniczyła także w koncercie Żorskiej Orkiestry Rozrywkowej i otwarciu zawodów o Puchar Śląska w piłce ręcznej kobiet. Oczywiście delegacja spotkała się zarówno z Prezydentem Miasta Waldemarem Sochą, jak i przedstawicielami wszystkich klubów żorskiej Rady Miasta. W wyniku rozmów plenarnych obie strony wyraziły chęć doprowadzenia do formalnej współpracy obydwu miast przez podpisanie umowy o zawiązaniu partnerstwa pomiędzy Kamp - Lintfort a Żorami.

 

 

 

Dnia 16 grudnia 2003 roku Rada Miasta Kamp - Lintfort, po zapoznaniu się z informacjami na temat naszego miasta przekazanymi im przez burmistrza i pozostałych członków delegacji, jednogłośnie podjęła uchwałę aprobującą propozycję zawiązania partnerstwa pomiędzy Kamp - Lintfort a Żorami. Kilka dni później Rada Miasta Żory podjęła analogiczną uchwałę.

 

 

 

AKT PARTNERSTWA

 

 

 

Dnia 18 czerwca 2004 r. Żory podpisały umowę o partnerstwie z niemieckim miastem Kamp - Lintfort leżącym w landzie Północna - Nadrenia Westfalia w pobliżu granicy holenderskiej. Oficjalna uroczystość podpisania umowy odbyła się w trakcie pobytu w Kamp - Lintfort delegacji żorskich władz samorządowych. Podczas uroczystego posiedzenia tamtejszej Rady Miasta w imieniu Żor podpis złożył Prezydent Żor Waldemar Socha, zaś ze strony niemieckiej Burmistrz Kamp - Lintfort Christoph Landscheidt.

 

 

 

- Kamp - Lintfort jest pierwszym miastem w Niemczech, które podpisuje taką umowę ze swym polskim odpowiednikiem po przystąpieniu 1 maja 2004 roku Polski do Unii Europejskiej - podkreślił Burmistrz Landscheidt po złożeniu podpisu.

 

- Mam nadzieję, że nasze partnertstwo dobrze przysłuży się polsko-niemieckiej współpracy - mówił z kolei Prezydent Waldemar Socha. - Liczę na to, że najbardziej skorzysta z tego polska i niemiecka młodzież.

 

 

 

„W oparciu o wzajemne przyjacielskie stosunki pomiędzy narodami Europy oraz pragnienie zagwarantowania ludziom życia w pokoju i wolności, przedstawiciele obywateli miast Kamp-Lintfort i Żory ogłaszają niniejszym swą wolę umacniania oraz dalszego rozbudowywania istniejących między obydwoma miastami związków poprzez zawarcie oficjalnego partnerstwa.

Rozwijając przyjacielskie kontakty pomiędzy mieszkańcami obu miast, szczególnie ludźmi młodymi, partnerstwo to prowadzić powinno do pogłębienia wzajemnego zrozumienia oraz obustronnego uznania i akceptacji.

 

Niniejsze partnerstwo zaakceptowane przez Rady Miast Kamp-Lintfort i Żory zostaje uroczyście potwierdzone i podpisane w dniu 19 czerwca 2004 roku w Kamp-Lintfort.”

 

 

 

 

 

Treść aktu umowy jest dość ogólna, tak by nie zamykać sobie żadnych możliwości. Wiadomo jednak, że współpraca na początku dotyczyć będzie wymiany międzyszkolnej młodzieży, wymiany kulturalnej, sportowej itp. Już w maju do Kamp - Lintfort pojechała żeńska drużyna siatkówki z Zespołu Szkół Nr 2, by wziąć udział w XXIX Międzynarodowym Turnieju Siatkówki.

 

 

 

RELACJA Z WIZYTY POLSKIEJ DELEGACJI W KAMP-LINTFORT

 

 

 

Czerwiec 2004

 

Trzyosobowa żorska delegacja w której skład, oprócz Prezydenta Miasta Waldemara Sochy wchodzili także Przewodniczący Rady Miasta Wacław Badura oraz Sekretarz Miasta Andrzej Schmidt spotkała się w Kamp - Lintfort z bardzo serdecznym przyjęciem. Delegacja w trakcie swej wizyty zwiedziła m.in. zabytkowy klasztor cysterski, który dał w średniowieczu początek tej miejscowości, dwie szkoły, które zamierzają współpracować ze swymi żorskimi odpowiednikami oraz park technologiczny i działającą w Kamp - Lintfort kopalnię węgla kamiennego.

 

 

 

Strona www miasta Kamp - Lintfort:

 

www.kamp-lintfort.de

 

 

 

Pasvalys

 

Ślady pierwszego osadnictwa u zbiegu rzeki Levuo i Svalia (obszar dzisiejszego miasta Pasvalys) pochodzą jeszcze sprzed naszej ery. W 1497 Wielki Książę Litewski Aleksander Jagiellończyk Król Polski złożył obietnicę budowy tutaj kościoła parafialnego i miasta mającego wspierać parafię oraz celem organizacji cotygodniowych targów. Dzięki temu w okolicy powstało wiele karczm, warsztatów i punktów handlowych.

 

 

 

W 1530 Wielki Książę Litwy Zygmunt Stary Król Polski potwierdził nadane wcześniej kościołowi i miastu przywileje.

 

W 1557 Pasvalys wpisało się do historii za sprawą podpisania tutaj sojuszu między Zygmuntem Augustem w władcą Inflant przeciwko Wielkiemu Księstwu Moskiewskiemu.

 

W 1580 Stefan Batory zgodził się na włączenie Pasvalys do Kapituły Wileńskiej (struktura kościelna) zobowiązując jednocześnie Kapitułę do zorganizowania w Pasvalys szkoły parafialnej i odbudowy kościoła.

 

W 1787 roku w Pasvalys zbudowano trzeci kościół – tym razem murowany.

 

W 1804 roku w Pasvalys odkryto pokłady wód mineralnych.

 

W latach 20-tych XX wieku otworzono w mieście gimnazjum i szkołę zawodową kupiecką i przemysłową.

 

Obecnie w Pasvalys funkcjonuję poza gimnazjum dwie szkoły podstawowe. Na głównym placu miasta stoi monument świadczący o więziach Litwy i tego regionu ze Skandynawią i innymi państwami.

 

 

 

Zabytki:

 

Kościoły:

 

Kościół Św. Jana Chrzciciela (pierwszy kościół kamienny zbudowany w latach 1779-1787, w 1887 dobudowano dwie wieże, a w 1907 dzwonnicę, w której funkcjonowała również biblioteka parafialna.

 

Kościół Świętej Trójcy (budowę rozpoczęto w 1792 w miejscu spalonej przez błyskawicę drewnianej kaplicy cmentarnej, kościół jest wartościowym przykładem wczesnego klasycyzmu.

 

Kościół Św. Piotra i Pawła (zbudowany w 1782 roku w małej miejscowości Krincinas 8 km na południowy wschód od Pasvalys w stylu późnobarokowym z dobudowaną na początku XX wieku dzwonnicą)

 

Kościół Świętej Maryi Dziewicy w Pumpenai (zlokalizowany w pobliżu autostrady Via Baltica, wybudowany w 1818 roku w stylu późnego baroku i klasycyzmu, siedzibę swoją miał tutaj zakon Karmelitów zamknięty jednak przez cara w 1832 roku, w następnych latach budynek stał się kościołem parafialnym.

 

Kościół w Svobiskis powstał w 1789 roku w miejscu spalonego kościoła, istniejący kościół otoczony jest rozległym cmentarzem.

 

Kościół Jezusa Chrystusa usytuowany w małej miejscowości, zbudowany z cegły w 1803 roku w stylu barokowym i klasycystycznym, woda w strumieniu płynącym obok kościoła znana jest z właściwości leczniczych.

 

Gegabrasta – wioska prawosławnych Rosjan przybyłych w to miejsce po powstaniu w 1963 roku i wywózce powstańców na Syberię, przed II wojną światową żyło tutaj 300 Rosjan, obecnie wioska liczy około 30 mieszkańców, głównie emerytów.

 

 

 

Przyroda regionu Pasvalys:

 

Charakterystyczną cechą tutejszego krajobrazu są osobliwe twory geologiczne powstałe w wyniku erozji, wietrzenia i innych procesów geologicznych zwane przez tutejszych mieszkańców „smegduobes”. Jest to rodzaj zapadlisk w kształcie kominów powstałych w wyniku odpowiedniego ułożenia warstw geologicznych. 300 mln lat temu utworzyły się tutaj skały wapienne i gipsowe przykryte później (w okresie ostatniej epoki lodowcowej) naniesionymi przez lądolód warstwami iłów, piasków i gliny o grubości od 1 do 15 metrów. Woda łatwo wypłukuje wapń i gips z dolnych warstw a nawis iłów i piasków załamuje się pod własnym ciężarem tworząc wspomniane wcześniej kształty kominowe.

 

Krajobraz tego okręgu widziany z lotu ptaka odznacza się wieloma zakolami rzecznymi, zagajnikami i zabytkowymi zabudowaniami oraz parkami. Jednym z najbardziej znanych jest park dworski Joniskelis powstały w połowie XVIII wieku. Jest on dobrze utrzymanym, kameralnym i ulubionym miejscem organizacji imprez kulturalnych i wypoczynku.

 

Istnieją tu liczne rezerwaty chroniące twory geologiczne, pomniki przyrody nieożywionej oraz charakterystyczne dla północnej Litwy kompleksy lasów liściastych.

 

 

 

Okręg Pasvalys – dane liczbowe:

 

Powierzchnia: ok. 129 tys. ha

 

Ludność okręgu: 34,9 tys.

 

Ludność miasta Pasvalys: 8,7 tys.

 

 

 

Więcej informacji:

 

www.pasvalys.lt